Het venijn zat hem dus in de staart, maar daarvoor gebeurde er ook genoeg. In de eerste helft was Emmen de bovenliggende partij, maar werden grote kansen (twee keer Romeny, Zivkovic en Veendorp) niet verzilverd. Romeny kreeg de bal een meter voor de doellijn niet tegen de touwen, terwijl Veendorp vanaf zo'n zestien meter de bal tegen de binnenkant van de paal zag gaan. Aan de andere kant ontsnapte Emmen bij een enorme kans voor Cambuur-spits Björn Johnsen, die de bal in het lege doel dacht te tikken (hij was Mickey van der Hart al voorbij) maar rekende totaal niet op de geweldige sliding van Miguel Araujo.

De beginfase van de tweede helft was ook voor Emmen, maar de eerste twee kansen waren voor de thuisclub. Johnsen met twee kopballen (naast) was de gevaarlijkste man, die continu werd gezocht in het verder matige spel van Cambuur. Jeremy Antonisse was na een uur dichter bij de openingsgoal, maar zijn inzet spatte op de kruising uiteen. De 1-0 viel kort daarna. Mitchel Paulissen maakte dankbaar gebruik van matig druk zetten en daarna nog matiger verdedigen van Emmen. Met het hoofd verschalkte hij Van der Hart.

Emmen rechtte de rug. Lukkien bracht Oussama Darfalou (voor Antonisse) en Julius Dirksen (voor Lorenzo Burnet). Ahmed El Messaoudi schoot gedecideerd de 1-1 binnen, waarna Jeroen Veldmate - uit een vrije bal van Leeuwarder Mark Diemers - de 1-2 binnen knikte. Daarmee dompelde hij Cambuur in rouw en werd het Emmer-feestje gevierd voor een leeg uitvak.

(Foto's gemaakt door Gerrit Rijkens)