AZC is een prima voetballende ploeg die varieert in speelwijze, zowel aanvallend als verdedigend. Bovendien is effectief counteren een wapen. Op bepaalde momenten moesten mijn spelers dan ook alle zeilen bijzetten. De eerste helft waren we, na een wat moeizame start, de bovenliggende partij.

De 0-1 was dan ook een magere afspiegeling als je het veldspel en de kansen bij elkaar optelt ten opzichte van AZC. Maar met slechts die ene goal voorsprong en nog 45 minuten te spelen, blijft het spannend. In de rust bespraken we welk gedrag we van de tegenstander konden verwachten en wat wij daar tegenover moesten zetten.

Het opportunistische spel van AZC was daarbij eigenlijk een compliment voor ons, omdat ze aan hun laatste strohalm bungelden. Een hachelijk moment voor onze eigen goal, waarbij zij de paal raakten, was de grens van wat we toelieten. In mijn optiek gingen we daar te ver, omdat we niet deden wat was afgesproken. De 1-1 hing eerder in de lucht dan de 0-2. AZC kon die power echter niet volhouden. Wij namen het spel weer over en tekenden vervolgens de 0-2, 0-3 en 0-4 aan.

Hoewel het altijd een collectieve prestatie is, wil ik Wim Kok extra benoemen: hij was opnieuw cruciaal op meerdere momenten om zijn doel schoon te houden. Ook Damien Zwikker stak er positief uit en ons middenveld was solide. Voorin konden onze artiesten de klus klaren, met een hoofdrol voor Jairick Poulina. Hij was bij alle vier de doelpunten betrokken: bij de 0-1 indirect (uiteindelijk de assist van Boris op de scorende Bjorn), en statistisch goed voor 1 assist en 2 doelpunten. Prima cijfers om het team aan de overwinning te helpen.

Het verbaast je dan ook niet dat de terugreis van anderhalf uur gerust tweeënhalf uur had mogen duren, want de sfeer zat er fantastisch in, besluit WKE trainer Dennis van den Driessche.